Το ελληνικό τηλεοπτικό πεδίο τα τελευταία χρόνια έχει βομβαρδιστεί με εκπομπές μαγειρικής κάθε είδους. Οι περισσότερες από μέτριες μέχρι και κάκιστες. Η τηλεοπτική οθόνη είτε από έλλειψη ιδεών, ή χρημάτων (λόγω φτηνού κόστους) κατακλείστηκε από συνταγές. Ποτέ άλλοτε στην τηλεόραση δεν είχαμε δει τέτοια κοιλιόδουλη κατρακύλα.

Ευφάνταστες γαστρονομικές παπαριές κάθε είδους που δεν ξεπερνάνε μόνο τα όρια του σερουαλισμού, αλλά μπαίνουν και στα χωράφια της ψυχιατρικής.

Βέβαια το είδος των εκπομπών είναι εύκολο και εύπεμπτο, για την τηλεοπτική βιομηχανία θεαμάτων. Ταιριάζει με το γενικότερο κλίμα τόσο του Ελληνικού όσο και του παγκόσμιου πεδίου. Η κριτική σκέψη η φιλοσοφική ενατένιση και ο πολιτικός στοχασμός υποχωρούν ως παρακμιακά είδη και δίνουν το σκήπτρο της εξουσίας σε ραπανάκια, μπρόκολα, βλήτα και ζαρζαβατικά κάθε είδους.

Διαβάστε περισσότερα: Πότε θα μαγειρέψουμε έναν άνθρωπο;

Το πιο δύσκολο (σε μια γραφή λογοτεχνικού περιεχομένου) είναι να γράφεις για τα γραφόμενα των άλλων.

Γιατί το να γράψεις για λογοτεχνικά κείμενα άλλων (και μάλιστα για ποίηση) έχει να κάνει με την προσωπική σου ματιά πάνω στα γεγονότα του κόσμου και πάνω στο γεγονός της γραφής.

Το λογοτεχνικό συναίσθημα και η ενεργειακή δόνηση που προκαλούν οι λέξεις και τα νοήματα διαφέρει για τον καθένα μας. Δυσκολεύτηκα πολύ να αποφασίσω με ποιόν τρόπο να γράψω για την ποίηση της Σοφίας Φίλντισης, μητέρα του συμμαθητή και παιδικού φίλου Δημήτρη Φίλντιση.

Διαβάστε περισσότερα: Σοφία Φίλντιση: Η οικοδέσποινα των Μαΐστρων

Ο πιο επικίνδυνος αντίπαλος του ηθοποιού: Το είδωλό του

Παλαιότερα στην Άγρια Δύση οι Ινδιάνοι αρνούνταν να φωτογραφηθούν για να μην τους κλέψει το φωτογραφημένο είδωλό τους την ψυχή τους. Σήμερα στην Αγριοσύνη του δυτικού πολιτισμού η αποτύπωση του ειδώλου στο εφήμερο της δημοσιότητας, δυστυχώς αποτελεί σημάδι ύπαρξης της ψυχής.

Το αποτυπωμένο είδωλό μας στο κόσμο των εικόνων τελικά κλέβει ή όχι την ψυχή μας;

Οι περισσότεροι που κάνουν την δουλειά του ηθοποιού αυτοπροσδιορίζονται συχνά από το είδωλό τους. Αποκτούν, μέσου αυτού, υπόσταση στο κοινωνικό «γίγνεσθαι» καθώς το είδωλό τους ευδοκιμεί στο πλανημένο «φαίνεσθαι». Η δουλειά του ηθοποιού είναι μια ειδική και δύσκολη δουλειά. Το βασικό εργαλείο αυτής της τέχνης είναι το σώμα, το πρόσωπο, ο λόγος. Ο Ηθοποιός δεν είναι ζωγράφος ή μουσικός ή εικαστικός ν΄ αποτυπώσει την τέχνη του στον καμβά ή στις νότες. Ο Ηθοποιός αποτυπώνει και ξεδιπλώνει την τέχνη του με τις εκφάσεις του σώματός του.

Έτσι το σώμα – εργαλείο μυθοποιείται.

Διαβάστε περισσότερα: Ηθοποιός και Ειδωλοποιός

Η μετεξέλιξη ενός πολιτιστικού οράματος σε ιστορικό μνημείο

Ακούγεται τουλάχιστον οξύμωρο ένα ΔΗΠΕΘΕ να ψάχνει για καλλιτεχνικό διευθυντή την ώρα που έχει αποφασιστεί από την κεντρική εξουσία, οι πολιτιστικές επιχειρήσεις των Δήμων να ψαλιδιστούν, να συγχωνευτούν ίσως και να αφανιστούν.

Γενικά η εξουσία δεν αγαπάει τον πολιτισμό. Η σημερινή κυβέρνηση δεν τον βλέπει με καλό μάτι. (Θα μου πεις τώρα ποιο είναι το μάτι το καλό της ... αυτό είναι μια άλλη κουβέντα).

Διαβάστε περισσότερα: ΔΗΠΕΘΕ

Όταν έχουμε κακή διάθεση το πιο απλό είναι:

Να βάλουμε το σώμα μας σε μια δραστηριότητα.
Πλύσιμο, καθάρισμα και δουλειές στο σπίτι.
Περίπατος και σωματική άσκηση – τρέξιμο κλπ
Οποιαδήποτε άλλη άσκηση (π.χ. σκάψιμο, κήπος).
Γειώνουμε τον εαυτό μας με χειρωνακτική εργασία.
Βασικό εδώ είναι να είμαστε προσηλωμένοι σ’ αυτό που κάνουμε χωρίς να σκεφτόμαστε το πρόβλημά μας ή εκείνο που μας απασχολεί.
Κάνουμε κάτι που μας ευχαριστεί (να είναι βέβαια χρήσιμο για το σώμα μας και τον εαυτό μας).
Πάμε για μπάνιο – γυμναστήριο
Πηγαίνουμε σ’ ένα φίλο – φίλη που είναι ευχάριστος και ευδιάθετος
Μαθαίνουμε κάτι καινούριο
Διαβάζουμε ένα καλό βιβλίο, σινεμά, θέατρο – βγαίνουμε έξω (ακούω, βλέπω, μυρίζω, νιώθω, χαλαρώνω).

 

Διαβάστε περισσότερα: Εύκολες ασκήσεις για δύσκολες μέρες