Κριτική βιβλίου
Το νέο ποιητικό βιβλίο της φίλης Βέρας Βασιλείου Πέτσα «Μ’ ένα μπλουζ κι ένα μαχαίρι» είναι συναισθηματικά πολιτικό και ταυτόχρονα επαναστατικά ερωτικό. Τα ποιήματά της αποτελούν κομψοτέχνημα μιας δύσκολης ισορροπίας.
Αποπνέουν «Μια δροσερή ανάσα ανέμου και μια ταπεινή μυρωδιά του νυχτολούλουδου».
Η Βέρα μ’ αυτό το βιβλίο της γεφυρώνει το χάσμα της πολιτικής και ερωτικής ποίησης και αποδεικνύει περίτρανα την υγιή συνύπαρξή τους μακριά από τυφλούς ιδεολογικούς φανατισμούς και από συναισθηματικούς δακρύβρεχτους αφορισμούς. Είναι ο εκπρόσωπος μιας γενιάς που ένωσε την πολιτική γνώση με την αυθεντική συγκίνηση του ποιητικού λόγου πράγμα δύσκολο και εξαιρετικά πολύτιμο.
Αυτή είναι η στόφα της χαρισματικής ποιήτριας. Στα ποιήματά της ρέει η μελωδία του συναισθήματος, η ομοιοκαταληξία των εικόνων.
Δεν είναι τυχαίο που η Βέρα είναι και μια γνωστή επιτυχημένη στιχουργός σε συνεργασίες με πολλούς Έλληνες συνθέτες και τραγουδιστές.
Το τραγούδι της ζωής της και της ποίησής της είναι φανερό μέσα σ’ αυτά τα σύγχρονα ποιητικά κείμενα. Η λυρικότητα, άρχοντας των λέξεων, «μπλουζ» ονειρικό και θεσπέσιο, με το μαχαίρι των αγώνων της ζωής, των πολιτικών και κοινωνικών δικαιωμάτων, κρυμμένο στα σπλάχνα της υπαρξιακής μας θύελλας.
Τυχόν προσωπικές τοποθετήσεις, παρορμήσεις, ιδεολογικά κατασκευάσματα που μπορεί κάποιος να διαφωνήσει με αυτά, περνούν σε δεύτερη μοίρα αφού υπερέχει ανώτερος παλμός της άρτιας λογοτεχνικής γλώσσας.
Τα ποιήματά της διψασμένα από την ιδέα ενός καλύτερου κόσμου, με δυναμική και ισχυρή προσωπικότητα, διαλαλούν την ύπαρξη, οικοδομούν το όνειρο και δρομολογούν τον αναγνώστη στην επιθυμία ενός πιο ουσιαστικού τρόπου και νοήματος στη ζωή.
Διακατέχονται από την επιτυχημένη προσωπική συνταγή ενός «ερωτικού μαρξισμού» σε ακέραιη ισορροπία με την «πολιτική του συναισθήματος».
Έχει το συναίσθημα πολιτική οπτική και ο έρωτας μαρξιστική διάθεση;
Έχει στην ποίηση της Βέρας. Πώς το κατορθώνει;
Δεν ξέρω, ξέρω όμως τι ένιωσα όταν τα διάβασα.
Θυμήθηκα τις δικές μου βιωματικές ερωτικές και πολιτικές εμπειρίες. Ταξίδεψα στην καταγωγή της ψυχής μου, στην καταγωγή του Δίκαιου αγώνα μου. Θυμήθηκα την τίμια ήττα του πρώτου μου φιλιού, τις νίκες των ελπίδων και του σεληνόφωτος, την παλιά μου νοσταλγία. Ξαναβίωσα την αχόρταγη ομορφιά και χαρμολύπη της ύπαρξής μου. Συγκινήθηκα, αναστοχάστηκα και ανακατασκεύασα την υπαρξιακή μου δόνηση στον έρωτα και στην πολιτική.
Βασίλειος Ρ. Φλώρος
