Πάντα με κρατάει η αγάπη των άλλων

Πρόσωπα: Γυναίκα από 40 έως 70 ετών (κρεμασμένη στο δίχτυ στο κέντρο της σκηνής)

Έχω σκεφτεί πολλές φορές να πεθάνω νωρίς, όχι τόσο από μια γαμημένη απελπισία για τον κόσμο, ή μια πουτάνα υπαρξιακή κατάθλιψη, αλλά από μια χαρά φανταστικής ύπαρξης. Εξάλλου όταν έχεις στουμπώσει από ζωή... έρωτες, αγάπες, χωρισμούς και δεντρολίβανα ελπίδες, αιώνια τάγματα συμβιβασμών και καργιόληδες μετεωρίτες ηδονής, δεν έχεις και πολύ ανάγκη να ζεις στο λιγωμένο φαΐ της συνηθισμένης ζωής.

(Σκέφτεται) Άλλες φορές λέω πως όλες τούτες οι σκέψεις είναι λόγω της υπερσυντέλικης κουταμάρας μου... Όμως νομίζω ότι εκείνο που πάντα με κρατάει είναι η αγάπη. Όχι η αγάπη η δική μου. Η αγάπη των άλλων. Της μάνας μου, της αδελφής μου, των παιδιών μου, ενός συντρόφου. Η ψυχαγωγική αγάπη των φίλων και η αγάπη που σου δίνει η ομορφιά. Ένα ηλιοβασίλεμα, μια θάλασσα, ένα λουλούδι. Η αγάπη της ομορφιάς του κόσμου.