ΓΙΑ ΤΗΝ «ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΝΙΚΗΣ»
ΓΙΑ ΤΗΝ «ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΝΙΚΗΣ»
Η συντριβή της ναζιστικής Γερμανίας
Γράφει η Ιρενε Πετρακακη
Από φεις μπουκ
Την Ιστορία δεν την παραποιούμε κατά πώς μας εξυπηρετεί. Είτε το θέλουμε
είτε όχι, η συμβολή του Κόκκινου Στρατού στη συντριβή της ναζιστικής
Γερμανίας και στη λήξη του β' Παγκοσμίου Πολέμου ήταν καθοριστική. Η
κατάληψη του Βερολίνου από τους Σοβιετικούς τον Μάιο του 1945
σηματοδότησε το τέλος του πολέμου στην Ευρώπη.
Την «Ημέρα της Νίκης» οι ευρωπαϊκές χώρες τη γιορτάζουν στις 8 Μαϊου. Η
Ρωσία τη γιορτάζει μία ημέρα αργότερα. Υποτίθεται πως ευθύνεται η διαφορά
ώρας, αφού η συνθηκολόγηση της ναζιστικής Γερμανίας υπεγράφη
μεσάνυχτα της 8ης προς 9η Μαΐου του 1945. Στο Βερολίνο τελείωνε η 8η του
μηνός, στη Μόσχα είχε ήδη ανατείλει η 9η. Πέραν όμως αυτής της πρακτικής
φύσεως διαφοράς, ο ξέχωρος εορτασμός της Ημέρας της Νίκης καταδηλώνει
και τον γεωπολιτικό ανταγωνισμό μεταξύ Ρωσίας και Δυτικών.
Η Ρωσία κατηγορείται για επίδειξη δύναμης και για την επιδίωξη ηγεμονικής
θέσης στη διεθνή σκηνή, ειδικά μετά την εισβολή στην Ουκρανία. Και,
προφανώς, αυτό ισχύει. Τα ιστορικά γεγονότα όμως δεν επιτρέπεται να
εκτιμώνται ανάλογα με την εκάστοτε γεωπολιτική συγκυρία. Ο β΄ Παγκόσμιος
Πόλεμος άφησε πίσω του πάνω από 50 εκατομμύρια νεκρούς, αναπήρους,
αστέγους, σωρούς ερειπίων σε ιστορικές πολιτείες και τεράστια
περιβαλλοντική καταστροφή. Η Σοβιετική Ένωση είχε τον μεγαλύτερο αριθμό
θυμάτων. Θρήνησε πάνω από 25 εκατομμύρια ανθρώπους -απώλειες
μεγαλύτερες από κάθε άλλη χώρα που βίωσε τις συνέπειες της ναζιστικής
απειλής. Οπότε, η σύγχρονη Ρωσία δικαιούται να γιορτάζει την Ημέρα της
Νίκης πανηγυρικά.
Τον Απρίλιο του 1945 οι Σύμμαχοι νικούσαν τη ναζιστική Γερμανία στο δυτικό
μέτωπο μετά την Επιχείρηση Varsity και διέβαιναν τον Ρήνο. Ο Χίτλερ όμως
αυτοκτόνησε όταν οι Σοβιετικοί έφτασαν σε απόσταση αναπνοής από την
Καγκελαρία, αφού εννόησε πως η νίκη του σοβιετικού στρατού στο ανατολικό
μέτωπο και η είσοδός του στο Βερολίνο σήμανε την οριστική ήττα και την
παράδοση της Γερμανίας στους αντιπάλους. Δεν θα έδινε στους Σοβιετικούς
την ικανοποίηση να τον αιχμαλωτίσουν.
Οι διάδοχοί του θέλησαν να διαπραγματευτούν με τους νικητές του δυτικού
μετώπου ώστε να συνεχιστούν οι επιχειρήσεις κατά της Σοβιετικής Ενωσης.
Αρνήθηκε όμως ο διορατικός Αϊζενχάουερ, που απαίτησε από τους
Γερμανούς να υπογράψουν συνθηκολόγηση σε όλα τα μέτωπα,
αναγνωρίζοντας ότι δεν είχε κανένα νόημα να συγκρουστεί με τη χώρα που
έπαιξε καταλυτικό ρόλο στη συντριβή της χιτλερικής Γερμανίας.
Αυτή λοιπόν η ημέρα, που σηματοδοτεί τη λήξη του β' Παγκοσμίου Πολέμου,
ανήκει σε όλους εκείνους που βίωσαν τις θηριωδίες και τη φρίκη στα πεδία
των μαχών, στα στρατόπεδα συγκεντρώσεων, στις κατεχόμενες πόλεις, στα
αντίποινα για τις αντιστασιακές πράξεις. Όχι μόνο δεν επιτρέπεται να καταντά
εργαλείο παραποίησης της Ιστορίας αλλά θα έπρεπε να είναι αφορμή
περισυλλογής και κοινού εορτασμού των χωρών που συμμάχησαν εναντίον
του Άξονα. Πλην όμως τα νεοναζιστικά μορφώματα που θέλουν τη ρεβάνς δεν
έλειψαν ποτέ. Στην πραγματικότητα όλο και πληθαίνουν...
