Γιατί δεν θα έρθω στο πάρτι σου μ@λ..@κ@
Πολλοί πετυχαίνουν στη ζωή τους.
Σέβομαι αυτούς που πέτυχαν με θεμιτά μέσα και δεν καταπατούν τις ανθρωπιστικές τους αξίες.
Οι περισσότεροι όμως πετυχαίνουν με κλεψιές, κοροϊδίες και που γίνονται καθίκια χωρίς φιλότιμο.
Βέβαια ο όχλος τους βλέπει ως αξιοσέβαστους πολίτες.
Οι άνθρωποι – όχλος τους θαυμάζουν αφού γίνονται διάσημοι, αποκτούν θέσεις, αξιώματα, αποκτούν ένα όνομα στην κοινωνία.
Εκείνοι καμαρώνουν, ποζάρουν στο φακό της ηλιθιότητάς τους και χαμογελούν στις σέλφι της μοναχικής συνειδησιακής τους κατρακύλας,
φορώντας το στέμμα της κοινωνικής αναγνώρισης.
Δεν θα έρθω στο πάρτι σου μ@λά@κ@
Συχνά πολλοί από αυτούς ήταν φτωχά χωριατόπαιδα που ξεκίνησαν χωρίς δεύτερο βρακί (όπως στη συγκεκριμένη περίπτωση), που έγιναν επιχειρηματίες, πολιτικοί, καλλιτέχνες και σε κάποια χρόνια έπιασαν την καλή με τους τρόπους της αρπαχτής, του ξεφτιλισμένου συμβιβασμού τους, και της ανήθικης κονόμας.
Εξελίσσονται δηλαδή στη ζωή σε μεγάλοι απατεώνες και άθλιοι υποκριτές. Φαίνονται κοινωνικοί, ευχάριστοι, γραβατωμένοι και πάντα σικ.
Όμως έχουν καταστρέψει ζωές και αθώους για να πετύχουν.
Έχουν κλέψει δημόσιο χρήμα, έχουν αδικήσει και εκμεταλλευτεί χωρίς έλεος και τύψεις.
Αυτοί έφεραν τις χώρες, τις κοινωνίες και την ανθρωπότητα, τη Γη ολάκερη σε τούτο το χάλι.
Σκλάβοι του χρήματος, τετράποδα της ματαιοδοξίας τους.
Όμως σε τούτο τον κόσμο κανείς δεν είναι Άγιος. Ούτε εγώ βέβαια...Αλλά τέτοιο λαμόγιο δεν έγινα και ελπίζω να μη γίνω.
Αυτοί είναι οι λόγοι που δεν θα έρθω στο πάρτι που με κάλεσες μ@λ@κ@...
Εκεί στον κήπο του νέου πολυτελούς σπιτιού σου, και όχι αυτοί που διασπείρεις εσύ, ότι τάχα από ζήλεια και από μίσος αρνήθηκα την πρόσκλησή σου.
Ούτε λόγοι πολιτικοί. Δεν έχω γίνει τόσο άθλιος.
Η ζωή με δίδαξε να βλέπω τους ανθρώπους όχι σύμφωνα με τα πολιτικά τους και κομματικά τους κριτήρια, αλλά σύμφωνα με τη συνειδησιακή τους διαδρομή και το ήθος τους.
Πίστεψέ με... Δεν ζηλεύω πια ούτε μισώ κανέναν.
Μάλιστα κάποτε στα νιάτα μου σε θαύμαζα κιόλας. Σε θεωρούσα ανθρωπιστή, ιδεολόγο και δίκαιο. Θέλω να σε θυμάμαι έτσι, προτού εξελιχθείς σε σαρκοφάγο ζώο.
Από αγανάκτηση και από αηδία στα χώνω.. Μ@Λ@Κ@
Έχεις κάνει τις επιλογές σου.
Έχω κάνει τις δικές μου. Όλοι τις κάνουμε κάποτε.
Ειλικρινά θέλω να είσαι και να περνάς καλά.
Έστω και με τα πάρτι του ξεπεσμού σου...
Σέβομαι αυτούς που πέτυχαν με θεμιτά μέσα και δεν καταπατούν τις ανθρωπιστικές τους αξίες.
Οι περισσότεροι όμως πετυχαίνουν με κλεψιές, κοροϊδίες και που γίνονται καθίκια χωρίς φιλότιμο.
Βέβαια ο όχλος τους βλέπει ως αξιοσέβαστους πολίτες.
Οι άνθρωποι – όχλος τους θαυμάζουν αφού γίνονται διάσημοι, αποκτούν θέσεις, αξιώματα, αποκτούν ένα όνομα στην κοινωνία.
Εκείνοι καμαρώνουν, ποζάρουν στο φακό της ηλιθιότητάς τους και χαμογελούν στις σέλφι της μοναχικής συνειδησιακής τους κατρακύλας,
φορώντας το στέμμα της κοινωνικής αναγνώρισης.
Δεν θα έρθω στο πάρτι σου μ@λά@κ@
Συχνά πολλοί από αυτούς ήταν φτωχά χωριατόπαιδα που ξεκίνησαν χωρίς δεύτερο βρακί (όπως στη συγκεκριμένη περίπτωση), που έγιναν επιχειρηματίες, πολιτικοί, καλλιτέχνες και σε κάποια χρόνια έπιασαν την καλή με τους τρόπους της αρπαχτής, του ξεφτιλισμένου συμβιβασμού τους, και της ανήθικης κονόμας.
Εξελίσσονται δηλαδή στη ζωή σε μεγάλοι απατεώνες και άθλιοι υποκριτές. Φαίνονται κοινωνικοί, ευχάριστοι, γραβατωμένοι και πάντα σικ.
Όμως έχουν καταστρέψει ζωές και αθώους για να πετύχουν.
Έχουν κλέψει δημόσιο χρήμα, έχουν αδικήσει και εκμεταλλευτεί χωρίς έλεος και τύψεις.
Αυτοί έφεραν τις χώρες, τις κοινωνίες και την ανθρωπότητα, τη Γη ολάκερη σε τούτο το χάλι.
Σκλάβοι του χρήματος, τετράποδα της ματαιοδοξίας τους.
Όμως σε τούτο τον κόσμο κανείς δεν είναι Άγιος. Ούτε εγώ βέβαια...Αλλά τέτοιο λαμόγιο δεν έγινα και ελπίζω να μη γίνω.
Αυτοί είναι οι λόγοι που δεν θα έρθω στο πάρτι που με κάλεσες μ@λ@κ@...
Εκεί στον κήπο του νέου πολυτελούς σπιτιού σου, και όχι αυτοί που διασπείρεις εσύ, ότι τάχα από ζήλεια και από μίσος αρνήθηκα την πρόσκλησή σου.
Ούτε λόγοι πολιτικοί. Δεν έχω γίνει τόσο άθλιος.
Η ζωή με δίδαξε να βλέπω τους ανθρώπους όχι σύμφωνα με τα πολιτικά τους και κομματικά τους κριτήρια, αλλά σύμφωνα με τη συνειδησιακή τους διαδρομή και το ήθος τους.
Πίστεψέ με... Δεν ζηλεύω πια ούτε μισώ κανέναν.
Μάλιστα κάποτε στα νιάτα μου σε θαύμαζα κιόλας. Σε θεωρούσα ανθρωπιστή, ιδεολόγο και δίκαιο. Θέλω να σε θυμάμαι έτσι, προτού εξελιχθείς σε σαρκοφάγο ζώο.
Από αγανάκτηση και από αηδία στα χώνω.. Μ@Λ@Κ@
Έχεις κάνει τις επιλογές σου.
Έχω κάνει τις δικές μου. Όλοι τις κάνουμε κάποτε.
Ειλικρινά θέλω να είσαι και να περνάς καλά.
Έστω και με τα πάρτι του ξεπεσμού σου...
