Την ημέρα που αποφάσισα ν’ αλλάξω τον κόσμο

...Την ημέρα που αποφάσισα ν’ αλλάξω τον κόσμο, κράταγα
στο δεξί μου χέρι κινητό τελευταίας τεχνολογίας, μια τσάντα
μήλα απ’ το δέντρο της γνώσης και λίγα λαχανάκια
Βρυξελλών, και στο αριστερό κρατούσα τον κιμά της
ποιητικής μου συνείδησής.

Ένα βράδυ δείπνησα με τον Μαρξ στο γκουρμέ ρεστοράν
της Χιροσίμας. Γέλια, σαμπάνιες, προτάσεις άφθονες για το
πώς θα άλλαζε ο κόσμος. Την επομένη το πρωί, έπαθα
ξαφνική εμμηνόπαυση ιδεών...
Παρ’ όλ’ αυτά, εξακολουθούσα σίγουρος πως κάποια μέρα
θα τον αλλάξω τον κόσμο. Από τότε πέρασαν εφτά
χιλιόλουστα ψυχής, πρήστηκαν οι όρχεις από τα
επαναστατικά ξυσίματα, και κάπου εκεί στην τελευταία
βιογραφία του σαρκίου μου, με επισκέφτηκε η δισέγγονη του
Τσε Γκεβάρα με τα τρία μάτια.
Ο κόσμος άλλαξε, μου είπε, η ποίηση πέθανε.
Μα πώς άλλαξε και δεν κατάλαβα τίποτα; Εγώ που μια ζωή
ήθελα ν’ αλλάξει, πώς τα κατάφερα ξύνοντας τα ποιήματα
να σκοτώσω την ποίηση;
Πώς άλλαξε ο κόσμος χωρίς εμένα;
Πώς ο κόσμος άλλαξε χωρίς ν’ αλλάξει;
Από το βιβλίο μου: ΒΙΟΠΟΙΗΤΙΚΗ