Εύκολες ασκήσεις για δύσκολες μέρες
Όταν έχουμε κακή διάθεση το πιο απλό είναι:
Να βάλουμε το σώμα μας σε μια δραστηριότητα.
Πλύσιμο, καθάρισμα και δουλειές στο σπίτι.
Περίπατος και σωματική άσκηση – τρέξιμο κλπ
Οποιαδήποτε άλλη άσκηση (π.χ. σκάψιμο, κήπος).
Γειώνουμε τον εαυτό μας με χειρωνακτική εργασία.
Βασικό εδώ είναι να είμαστε προσηλωμένοι σ’ αυτό που κάνουμε χωρίς να σκεφτόμαστε το πρόβλημά μας ή εκείνο που μας απασχολεί.
Κάνουμε κάτι που μας ευχαριστεί (να είναι βέβαια χρήσιμο για το σώμα μας και τον εαυτό μας).
Πάμε για μπάνιο – γυμναστήριο
Πηγαίνουμε σ’ ένα φίλο – φίλη που είναι ευχάριστος και ευδιάθετος
Μαθαίνουμε κάτι καινούριο
Διαβάζουμε ένα καλό βιβλίο, σινεμά, θέατρο – βγαίνουμε έξω (ακούω, βλέπω, μυρίζω, νιώθω, χαλαρώνω).
Να σταματήσουμε την φλυαρία του μυαλού μας. Τον εσωτερικό μας μονόλογο. Ακατάπαυστες σκέψεις που μας κάνουν να χάνουμε τον έλεγχο. «Μου είπε» «θα του πω» «θα του κάνω» «θα της τα ψάλω» απαγορεύονται. Δεν λύνουν κανένα πρόβλημα. Δεν επιτρέπουμε στον εαυτό μας να τις κάνει. Όταν συμβαίνει τις διαγράφουμε συνέχεια. Για να τις αποφύγουμε προσηλωνόμαστε σε ένα αντικείμενο και κάθε φορά ρωτάμε τον εαυτό μας «τι είναι αυτό» «τι δουλειά κάνει» «που είναι χρήσιμο τώρα».
Αυτό μας φέρνει στο παρόν
καλμάρει το νευρικό σύστημα
μειώνει τις στρεσογόνες ουσίες
Παρατηρούμε το σώμα μας.
Να νιώσουμε τα πόδια μας που πατούν στο πάτωμα- τα χέρια μας
Παρατηρούμε την στάση που καθόμαστε
Να δώσουμε προσοχή στο σώμα μας τώρα
Λαιμός, αυχένας, κορμός, ώμοι, χέρια, πόδια πως πρέπει να είναι;
Ευθυτενές ή καμπουριασμένο;
Σφυχτό τεντωμένο ή χαλαρό;
Ίσια σπονδυλική στήλη ή καθόμαστε στραβά;
Που είναι τα χέρια μας;
Που νιώθω την ένταση;
Ξαπλώνουμε και σκεφτόμαστε κάτι όμορφο που μας γεμίζει χαρά
Κάτι όμορφο που θέλουμε να γίνει
Κάνουμε ανασκόπηση της ημέρας χωρίς συναισθήματα. Σα να βλέπουμε μια ταινία Τι συναίβηκε από το πρωι έως το βράδυ – με διάθεση χιουμοριστική χωρίς σχόλια, κρίσεις εξηγήσεις. Σα να συναίβησαν σε κάποιον άλλον.
Μετράμε αργά 2,4,6,8, έως 50 και έπειτα 50,48,46 έως 2
Κοιμόμαστε
Προσευχόμαστε (για όσους πιστεύουν)
Διαλογιζόμαστε (για όσους γνωρίζουν)
τεχνικές χαλάρωσης (ασκήσεις αυτοπροστασίας)
Αν όχι τώρα πότε; Αν όχι εδώ που;
Δεν το ρίχνουμε στις υπερβολές φαγητού – ποτού καπνίσματος
Δεν ταυτιζόμαστε με αυτό που κατέχουμε
Δεν είμαστε ούτε τα υλικά αγαθά ούτε η κοινωνική μας θέση
Δεν ταυτιζόμαστε με τα κακά συναισθήματα μας (Δεν είμαστε συναίσθημα – είμαστε κάτι πολύ παραπάνω)
Δεν παίζουμε το παιχνίδι του κατώτερου εαυτού μας και της σκιάς μας
Δεν υπάρχει εύκολος δρόμος παρα η προσωπική εμπειρία και η σωστή καθοδήγηση
Είμαστε αιώνια και αθάνατα όντα
Γι’ αυτό χαλαρώνουμε και απολαμβάνουμε την ζωή.
Υπενθυμίσεις προς τον εαυτό μας
Τα απρόοπτα δεν είναι αδικίες και αποδείξεις για την ανικανότητά μας. Είναι πράγματα που σε όλους τυχαίνουν.
Είναι προβλήματα (δηλαδή φυσικά φαινόμενα της ζωής) και όχι ατυχίες, προβλήματα που πρέπει να λύσουμε χωρίς κατηγορίες και επίρηξη ευθυνών.
Σε κάθε απρόοπτο και δύσκολο πρόβλημα κάνουμε μια προβολή στο μέλλον «Τι θα έχει απομείνει από αυτή την στενοχώρια σε ένα ή τρία χρόνια».
Θεία αμεριμνησία. Δεν είναι όλα στο χέρι μας. Κάνουμε ότι μπορούμε. Αν δεν γινουν έτσι όπως θέλαμε, προσπαθούμε να προσαρμοστούμε όπως έρχονται – αφήνοντας τον έλεγχο. Τα πράγματα κυλάνε με το δικό τους τρόπο και με το δικό τους χρόνο και όχι με το δικό μας «ιδανικό τρόπο και χρόνο».
Μαθαίνουμε να συζητάμε και να ζητάμε την γνώμη ανθρώπων που εμπιστευτόμαστε. Ρωτάμε – ακούμε – χτίζουμε την αυτοπεποίθησή μας και στις αποτυχίες.
Σκοπός των πράξεων μας δεν είναι πάντα η επιτυχία, αλλά η εμπειρία και η διεύρυνσή της αντίληψής μας. Κλειδί για την ψυχική μας αρμονία είναι και η υπομονή
Tο ταξίδι μετράει περισσότερο από το στόχο:
Μαθαίνουμε μέσα από τις δυσκολίες
Μαθαίνουν και οι άλλοι
Είμαστε μαθητές και δάσκαλοι ταυτόχρονα
Η μάθηση ίσως προϋποθέτει να ριψοκινδυνεύσουμε να χάσουμε ή να κερδίσουμε
Μιλάμε με τον εαυτό μας τον ενθαρρύνουμε, τον αξιολογούμε ανεξάρτητα από την γνώμη των άλλων. Η γνώμη των άλλων είναι ένα φάντασμα που αλλάζει όψη ανά πάσα στιγμή. Μόνο αυτό που είμαστε αληθινά.
