ΛΑΣΤΙΧΕΝΙΟΣ ΚΟΣΜΟΣ

ΜΙΑ ΣΟΥΡΕΑΛΙΣΤΙΚΗ ΚΩΜΩΔΙΑ ΠΟΥ ΞΑΦΝΙΑΖΕΙ..ΚΑΙ ΨΥΧΑΓΩΓΕΙ

Η ΘΟΜ για δωδέκατη συνεχή φορά δίνει ραντεβού με το θεατρόφιλο κοινό της με το έργο του Βασίλη Ρ. Φλώρου «Λαστιχένιος κόσμος», ο οποίος είναι και ο σκηνοθέτης μας.

Ο Βασίλειος Ρήγα Φλώρος γεννήθηκε το 1967 στην Καλαμάτα. Η καταγωγή του είναι από το Παλαιόκαστρο (Ξηροκάσι - Μακροχώρι) Μεσσηνίας όπου έζησε τα παιδικά του χρόνια. Σπούδασε πολιτικές επιστήμες, θέατρο και θεατρικό παιχνίδι στην Αθήνα. Είναι ηθοποιός, σκηνοθέτης και εμψυχωτής σε βιωματικές ομάδες δημιουργικής δράσης. Έχει γράψει δοκίμια και ποίηση, καθώς και θεατρικά έργα, ορισμένα από τα οποία έχουν παρουσιαστεί σε θεατρικές σκηνές. 

Είναι μέλος του ΣΕΗ και μέλος του Δ.Σ. της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών.

Σε μια εποχή ακραίου εγωισμού όπου το ατομικό έχει διαχωριστεί εντελώς από το συλλογικό και η ευτυχία έχει αντικατασταθεί από την επιτυχία εμείς οι ερασιτέχνες ηθοποιοί επιμένουμε να δημιουργούμε θεατρικές παραστάσεις υψηλής αισθητικής με πολλή δουλειά, αγάπη, κέφι, μεράκι, πάθος και όρμα για την πολιτιστική ανάταση της πόλης μας.

Το θέατρο, έρχεται να μας υπενθυμίσει έννοιες που συνήθως ξεχνάμε, αφοσίωση, αλληλεγγύη, αυταπάρνηση, συλλογικότητα, σεβασμό. Αυτή η τέχνη δεν είναι μόνο η υποκριτική, η διάταξη των σκηνικών, η φόρμα, τα κουστούμια, αλλά και κάτι βαθύτερο και ουσιαστικότερο.

Είναι όλη αυτή η διαλεκτική σχέση που συντελείται σε κάθε παράσταση μεταξύ των δύο, δηλαδή του κοινού και των ηθοποιών έτσι ώστε να συμβαίνει μια επικοινωνιακή διαδικασία.

Οι ερασιτέχνες με την αλληλεπίδραση του κοινού μπορούν να μετασχηματίσουν κοινότητες, όπου θα βασίζονται στα κοινά ενδιαφέροντα, στην κοινωνική ζωή, στη συμμετοχή, στη συνέργεια, στην αισθητική και στην πνευματική ηθική.

Σημείωμα του Σκηνοθέτη – Συγγραφέα

Το έργο αυτό μπορεί να θεωρηθεί και ως μια ρίζα του μικρού γνωστού μονόπρακτου έργου του Ζιώγα… «Λαστιχένιο φέρετρο». Το μυθολογικό του στοιχείο βέβαια δημιουργεί μια νέα κατεύθυνση, αναπτύσσεται και εξελίσσεται σε διαφορετική δραματουργική φόρμα με νέα πρόσωπα, με νέες κοινωνικές, φιλοσοφικές και χιουμοριστικές προεκτάσεις. Με αυτό τον τρόπο ορίζεται ως ένα νέο έργο.

Περιέχει μια σύνθεση στοιχείων θεατρικής ετερογένειας όπως του παραλόγου, του γκροτέσκο, της συμβολικής υπερβολής και της φαρσικής αλληλουχίας. Το έργο τεντώνεται ανάμεσα στο δράμα και στην φαρσοκωμωδία, στο μαύρο χιούμορ, στην λοξή παρεξήγηση, στο περίεργο αστείο, στην ωμή διαλογική ατάκα, στην απροσδόκητη αυτοαναίρεση.

Ο Λαστιχένιος Κόσμος ανοίγεται σε μια υποφώσκουσα πολιτική κριτική, σε μια ωμή φιλοσοφική ενατένιση, σ΄ ένα σαρκασμό της κοινωνίας. Έχει ταλαντώσεις ενός νοητικού, ψυχικού και λεκτικού αυτοματισμού, προσπαθεί να ανατρέψει την επιβεβλημένη προσέγγιση της επικρατούσας ηθικής, να καταλύσει όρια και κανόνες, αναζητώντας αιρετικά την κρυμμένη αλήθεια και την ποιητική διάσταση των φαινομένων, που ταυτόχρονα την αποδομεί και την απο-ποιεί.

Έτσι σαν λάστιχο μετά από τεντώματα και ταλαντώσεις, έρχεται με δύναμη και συρρικνώνεται στην ψυχή του θεατή, θυμίζοντάς του την αναζήτηση μιας ανώτερης αυθεντικής πραγματικότητας, συμβίωσης και ζωής.

Μια «σουρεαλιστική» κωμωδία που σε πρώτο επίπεδο ριγεί υπερβολικά και αυτοσυντηρείται με τον γέλωτα, ενώ σε δεύτερο επίπεδο η ζωή, ο θάνατος και η ευτυχία, ως φαινόμενα, αιτήματα και υπαρξιακά προβλήματα παλεύουν στη συνείδηση του κάθε ανθρώπου και σφιχταγκαλιάζονται πάνω στο λευκό χιόνι… του κωμικοτραγικού.

Βασίλειος Ρ. Φλώρος.

Σουρεαλισμός – Υπερρεαλισμός

Λογοτεχνικό και καλλιτεχνικό ρεύμα που εμφανίστηκε στο Παρίσι μετά τον Α΄ Παγκόσμιο πόλεμο (1922).

Κύριος θεμελιωτής και εκφραστής ήταν ο Άντρε Μπρέτον όπου μετά εισχώρησαν πολλοί καλλιτέχνες όπως ο Πικάσο, Νταλί, Μάγκριτ, Κάλο, Μίλο, Άραγκον, Ελυάρ, Ερνέστ, Άρνω και οι δικοί μας Εμπειρίκος Εγγονόπουλος.

Η αφορμή ήταν η φρίκη και το μακελειό του πολέμου, η αποστροφή των καλλιτεχνών για έναν πολιτισμό που δεν κατάφερε να αποτρέψει την παγκόσμια βία και κατά συνέπεια η εξέγερσή τους έναντι των παραδεδομένων αξιών που διέπουν αυτόν τον κόσμο. Ο σουρεαλισμός σαρκάζει επίσης την κατάρρευση των ανθρωπιστικών αξιών τα αδιέξοδα των κοινωνιών, την αποτυχία των θεσμοθετημένων δομών για την στήριξη του πολίτη και την κυριαρχία της αστικής τάξης.

Ο σουρεαλισμός διεκδικεί για την καθημερινή ζωή μια ελευθερία παρόμοια με εκείνη του ονείρου, ζητά μια νέα κατεύθυνση έκφρασης και ζωής. Κινείται ανάμεσα στις κάθε είδους συμβάσεις, επιθυμεί μια αλήθεια, μια λύτρωση, την ποιητική διάσταση και την ελευθερία του ανθρώπινου όντος.

Πολλοί Σουρεαλιστές θεωρούσαν ανώφελη διασκέδαση το θέατρο που απευθυνόταν στους αστούς, άλλοι όμως θεωρούσαν ότι το θέατρο στην πραγματικότητα ήταν μια καλλιτεχνική επανάσταση πέρα και μακριά από τις συμβατικές αστικές φόρμες.

Πίστευαν πως η καπιταλιστική κοινωνία είχε μετατρέψει το θέατρο σε ένα μικροαστικό φερέφωνο που είχε ως στόχο την κοσμικότητα και το χειροκρότημα.

Οι Σουρεαλιστές ήθελαν ένα θέατρο που ν’ απέρριπτε όλες τις συμβατικές μορφές που εκπροσωπούσαν τα καπιταλιστικά στοιχεία. Ένα θέατρο που να βασίζεται στην παιδεία και όχι στο θέαμα, κοντά στα αρχαία πρότυπα, κυρίως του ελληνικού αρχαίου δράματος.

Θεωρούσαν ότι η τέχνη πρέπει να είναι βίαιη ώστε να σοκάρει για ν’ αφυπνίσει και να θέτει πάντα σε αμφισβήτηση όλες τις παραδοσιακές αξίες της κοινωνίας, της τάξης, της δικαιοσύνης, της θρησκείας, της οικογένειας.

Το θέατρο από μόνο του έχει στοιχεία σουρεαλιστικά, αποδομεί τη σκέψη, την ζωή, μεγεθύνει και φωτίζει πράγματα που η πραγματικότητα δεν τολμά και θέτει νέα όρια.

Οι Σουρεαλιστές ενέπνευσαν το νεότερο θέατρο, το βοήθησαν ν΄ απαγκιστρωθεί από την παντοκρατορία του ορθολογισμού, βοήθησαν να δημιουργηθεί το θέατρο του παραλόγου μαζί με τους εκφραστές του όπως ο Ζενέ, Μπέκετ, Ιονέσκο.

«Το μη πραγματικό είναι το κέλυφος του πραγματικού», έλεγε ο Μπέκετ.

ΛΑΣΤΙΧΕΝΙΟΣ ΚΟΣΜΟΣ

Κείμενο - Σκηνοθεσία: Βασίλειος Ρ. Φλώρος

Σκηνογραφία: Σωτήρης Μπελιάς

Βοηθός σκηνοθέτη: Πόπη Δημοπούλου

Επιμέλεια κοστουμιών: Ρούλα Σπυροπούλου

Μουσική επιμέλεια: Νίκος Πεζούλας

Χειρισμός ήχου: Αντρέας Χίνης

Επιμέλεια προγράμματος: Πόπη Δημοπούλου

Σχεδιασμός αφίσας: Κωνσταντίνος Μπελιάς

Χειρισμός φωτισμού: Αντρέας Χίνης

ΔΙΑΝΟΜΗ ΡΟΛΩΝ

(με σειρά εμφάνισης)

ΕΛΕΝΗ: Κουρέτα Μαρία

ΓΡΙΑ: Κασσελούρης Χρήστος

ΔΑΛΙΔΑ: Μασούρα Κωνσταντίνα

ΓΙΩΤΑ: Λύγουρη Βάσω

ΒΑΣΩ: Δάρρα Δήμητρα

ΑΝΝΑ: Σπυροπούλου Ρούλα

ΝΕΚΡΟΘΑΦΤΗΣ: Ζούζουλας Παναγιώτης

ΠΕΘΑΜΕΝΟΣ: Καραθανάσης Παρασκευάς

ΦΙΛΟΣΟΦΟΣ: Λέφα Κατερίνα

ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΕΣ

Ευχαριστούμε θερμά το Δήμο Μεγαλόπολης, τη Δ.Ε.Π.Α. Δήμου Μεγαλόπολης, τη Λιγνιτική Μεγαλόπολης Α.Ε., για την αμέριστη στήριξή τους όλα αυτά τα χρόνια.

Τέλος, το μεγάλο ευχαριστώ το χρωστάμε σε εσάς, που κάθε χρόνο μας ακολουθείτε και μας στηρίζετε θερμά και αγκαλιάζετε την προσπάθειά μας. Το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε είναι να ανταποδώσουμε την σφιχτή αγκαλιά ταξιδεύοντάς σας στον μαγικό κόσμο του θεάτρου.