Ο άγνωστος στρατιώτης
Ο άγνωστος στρατιώτης
Γράφει ο «Κυκλοθυμικός»
Από φεις μπουκ
Ο άγνωστος στρατιώτης είναι αυτός που όταν όλα τα ‘σκιαζε η φοβέρα και τα
πλάκωνε η σκλαβιά βγήκε μπροστά κι έκανε μια από τις πιο παράτολμες και
περήφανες επαναστάσεις της ιστορίας τόσο απέναντι στον Τούρκο όσο κι
απέναντι στον Μέτερνιχ και την Ιερά Συμμαχία χωρίς καμία υποστήριξη με
όπλα ή χρήματα, χωρίς καμία μάρκα από τους Μεγάλους πάνω του, χωρίς
καμία υπόσχεση για λύτρωση από κανέναν. Αυτός που πέθανε τυφλός και
ζητιάνος, απόκληρος ή φυλακισμένος απομονωμένος, κυνηγημένος,
ντροπιασμένος.
Από την άλλη ήταν τα παράσιτα που όταν άλλαξε η πορεία των συμφερόντων
κι έγινε τελικά το ελληνικό κράτος, αυτοί από πρώην συνεργάτες και
συνομιλητές των Τούρκων, έγιναν οι εντολοδόχοι των Άγγλων, των Γάλλων
και των Ρώσων, έστηναν δικαστήρια κι αποσπάσματα για τους αγωνιστές,
ξεκοκάλιζαν τα δάνεια και τον δημόσιο πλούτο, συγκέντρωναν υπουργεία και
συνέχιζαν τα τζάκια.
Ο άγνωστος στρατιώτης είναι αυτός που πολεμούσε με μικρά διαλείμματα όλη
του τη ζωή πρώτα στους βαλκανικούς πολέμους, μετά στον πρώτο
παγκόσμιο πόλεμο, μετά στην ιστορική ξεφτίλα της Κριμαίας, μετά στην
εκστρατεία στην Μικρά Ασία. Χωρίς μια μπουκιά φαί στο στόμα των
ανθρώπων του, χωρίς παρουσία στο σπίτι και στη δουλειά, χωρίς μια γλυκιά
στιγμή, χάρισε όλα του τα νιάτα για μια κούφια Μεγάλη Ιδέα και κατέληξε
αιχμάλωτος, σφαγιασμένος, με κομμένα χέρια και πόδια στα βάθη της
Τουρκίας φέρνοντας μαζί του στην Ελλάδα την φτώχεια, τον πόνο και την
εξαθλίωση των προσφύγων μας και το οριστικό τέλος του Ελληνισμού εκτός
των συνόρων, την απόλυτη συρρίκνωση της Ελλάδας.
Από την άλλη ήταν οι μεγαλοπολιτικοί κι οι βασιλιάδες που πάνω σε χάρτες
και πετσοκομμένα νιάτα μοίραζαν τα εδάφη για τους βιομηχάνους και την
ανερχόμενη αστική τάξη. Αυτοί που έστηναν εθνικούς διχασμούς κι έφερναν
την χώρα στα άκρα. Αυτοί που ψηφίστηκαν για να σταματήσει ο πόλεμος και
μας έχωσαν ακόμα πιο βαθιά στο αδιέξοδό του. Αυτοί που έστελναν κόσμο να
πεθάνει για να φτάσει ο στρατός ως την Άγκυρα γιατί έτσι το ζητούσαν τα
συνεταιράκια τους, ποιοι συνέταιροι; Αυτοί που την ίδια ώρα
διαπραγματεύονταν με τον Κεμάλ κι ύστερα θα άλλαζαν στρατόπεδο και για
να υπογράψουν τις νέες συμμαχίες τους αφήνοντας πίσω 35 χιλιάδες νεκρούς
φαντάρους κι ως κι 100 χιλιάδες αμάχους καμένους ή σφαγμένους
Ο άγνωστος στρατιώτης είναι αυτός που ανέβηκε στα βουνά της Αλβανίας
πεινασμένος και με γάγγραινα στα πόδια και λάβωσε πρώτος τον Ιταλό
φασίστα, τον ιμπεριαλιστή, αυτός που πάλεψε με νύχια και με δόντια την
πολεμική μηχανή του Χίτλερ, αυτός που κι όταν η Ελλάδα κατακτήθηκε βγήκε
στο βουνό, έγινε αντάρτης, οργάνωσε την αντίσταση στις πόλεις, τάισε τον
κόσμο που πέθαινε από τον λιμό, έκανε απεργίες σκίζοντας την μπότα που
πήγε να τον πατήσει, λευτέρωσε το χώμα μας από τη ναζιστική χολέρα,
πέταξε στο πηγάδι τους συνεργάτες των κατακτητών. Αυτοί που όταν
τέλειωσε ο πόλεμος ήταν ο «εσωτερικός εχθρός» της χώρας και πέρασαν
δεκαετίες σε εξορίες, φυλακές, εκτελεστικά αποσπάσματα και κολαστήρια.
Έγιναν οι «προδότες».
Από την άλλη ήταν ένα μείγμα από δοσίλογους, λαδέμπορους και λιποτάκτες,
οι μεν ορκίζονταν στον Χίτλερ και θεωρούσαν τον ιδεολογικό τους αντίπαλο
μεγαλύτερη πληγή από τον κατακτητή που οδηγούσε την χώρα σε λιμό. Είναι
αυτοί που έβλεπαν τους Γερμανούς φίλους μας και προπαγάνδιζαν την ωραία
ζωή στα στρατόπεδα συγκέντρωσης και στα γερμανικά εργοστάσια, που
έβαζαν μπακαλοσακούλες κι υποδείκνυαν τους αντιστασιακούς και τους
ήρωες για να τους κλέψουν κάνα κόσμημα ή κάνα χρυσό δόντι. Οι δε έκαναν
πάρτι κι όργια σε βίλες στη Μέση Ανατολή και σχεδίαζαν τον κόσμο πίνοντας
ακριβά ποτά και τρώγοντας εκλεκτούς μεζέδες. Αυτοί που όταν τέλειωσε ο
πόλεμος έγιναν οι θεμελιωτές της σημερινής Ελλάδας. Οι Κασιδιάρηδες κι οι
Σκαλούμπακες που βασάνιζαν τους Θεοδωράκηδες, τους Ρίτσους και τους
Λουντέμηδες.
Ο άγνωστος στρατιώτης είναι ένας από αυτούς που σκοτώθηκε στον
Γερόλακκο, στην Κυρήνεια, στον Άγιο Δομέτιο, στο αεροδρόμιο της
Λευκωσίας, αυτός που θα μείνει για πάντα αγνοούμενος κι οι άνθρωποι του
δε βρήκαν σώμα να θάψουν, αυτός που έγινε ακόμα ένας αριθμός δίπλα
στους σφαγιασμένους και βιασμένους Ελληνοκύπριους, στους πρόσφυγες και
στους αγνοούμενους.
Από την άλλη είναι οι πατριώτες της φακής που πήραν τη μεραρχία με το που
κατέλυσαν τη δημοκρατία, αυτοί που οδήγησαν συνειδητά στο θάνατο
χιλιάδες Έλληνες και Κύπριους γιατί τάχα μου θα τους βοηθούσαν οι
Αμερικάνοι να κερδίσουν τον πόλεμο που αυτοί θα προκαλούσαν, αυτοί που
ήθελαν και σχεδίασαν το πραξικόπημα, τον εμφύλιο και την εκκαθάριση των
πολιτικών τους αντιπάλων από το νησί, αυτούς που έβλεπαν την Κύπρο να
κείται μακρά, αυτούς που ακόμα και σήμερα αφήνουν τον Ερντογάν να κάνει
φιέστες στις γκρίζες ζώνες.
Ο άγνωστος στρατιώτης, για να έρθουμε και στα πιο πρόσφατα, είναι τα 3
παιδιά που χάθηκαν τόσο άδικα στα Ίμια, την ίδια ο ώρα που ο
πρωθυπουργός ευχαριστούσε τους Αμερικάνους και που το κράτος έφτιαχνε
δικαιολογίες για να κρύψει τα πραγματικά αίτια του θανάτου τους.
Αυτοί θέλουν τον άγνωστο στρατιώτη να τον πάρουν από τον λαό και να τον
δώσουν λάφυρο στο υπουργείο τους, να στρατιωτικοποιήσουν την κρατική
παρέμβαση στις διαδηλώσεις, να εκδικηθούν για το φιάσκο Ρούτσι, να
ικανοποιήσουν το ακροδεξιό, φανατικό κι αμόρφωτο κοινό τους, να κάνουν τα
εσωκομματικά τους παιχνίδια, να φέρουν κι ιδιωτικές εταιρίες να καθαρίζουν
τον χώρο να βγάλουν κάνα φραγκάκι από τη μπίζνα. Γιατί, μη γελιόμαστε,
μπίζνες είναι οι χώρες για αυτούς που βλέπουν τον άγνωστο στρατιώτη ως
κάτι «ιερό», ως ιδιοκτησία τους, αποκομμένο από το λαό και την ιστορία του.
Οι σύγχρονοι βασιλιάδες με τα τσαλακωμένα Συντάγματα. Για αυτούς που
μας βλέπουν ως κορμιά σε σφαγείο, να γίνουν τα νιάτα μας μπιφτέκια στα
κανόνια τους για να μοιράζουν ξανά και ξανά τον κόσμο και τα πλούτη τους κι
ύστερα νεκροί κι ακίνδυνοι να γινόμαστε ιεροί στις φιέστες της επόμενης
εξουσίας τους.
Κάτω τα χέρια σας από τον λαό ρε!
Γράφει ο «Κυκλοθυμικός»
Από φεις μπουκ
Ο άγνωστος στρατιώτης είναι αυτός που όταν όλα τα ‘σκιαζε η φοβέρα και τα
πλάκωνε η σκλαβιά βγήκε μπροστά κι έκανε μια από τις πιο παράτολμες και
περήφανες επαναστάσεις της ιστορίας τόσο απέναντι στον Τούρκο όσο κι
απέναντι στον Μέτερνιχ και την Ιερά Συμμαχία χωρίς καμία υποστήριξη με
όπλα ή χρήματα, χωρίς καμία μάρκα από τους Μεγάλους πάνω του, χωρίς
καμία υπόσχεση για λύτρωση από κανέναν. Αυτός που πέθανε τυφλός και
ζητιάνος, απόκληρος ή φυλακισμένος απομονωμένος, κυνηγημένος,
ντροπιασμένος.
Από την άλλη ήταν τα παράσιτα που όταν άλλαξε η πορεία των συμφερόντων
κι έγινε τελικά το ελληνικό κράτος, αυτοί από πρώην συνεργάτες και
συνομιλητές των Τούρκων, έγιναν οι εντολοδόχοι των Άγγλων, των Γάλλων
και των Ρώσων, έστηναν δικαστήρια κι αποσπάσματα για τους αγωνιστές,
ξεκοκάλιζαν τα δάνεια και τον δημόσιο πλούτο, συγκέντρωναν υπουργεία και
συνέχιζαν τα τζάκια.
Ο άγνωστος στρατιώτης είναι αυτός που πολεμούσε με μικρά διαλείμματα όλη
του τη ζωή πρώτα στους βαλκανικούς πολέμους, μετά στον πρώτο
παγκόσμιο πόλεμο, μετά στην ιστορική ξεφτίλα της Κριμαίας, μετά στην
εκστρατεία στην Μικρά Ασία. Χωρίς μια μπουκιά φαί στο στόμα των
ανθρώπων του, χωρίς παρουσία στο σπίτι και στη δουλειά, χωρίς μια γλυκιά
στιγμή, χάρισε όλα του τα νιάτα για μια κούφια Μεγάλη Ιδέα και κατέληξε
αιχμάλωτος, σφαγιασμένος, με κομμένα χέρια και πόδια στα βάθη της
Τουρκίας φέρνοντας μαζί του στην Ελλάδα την φτώχεια, τον πόνο και την
εξαθλίωση των προσφύγων μας και το οριστικό τέλος του Ελληνισμού εκτός
των συνόρων, την απόλυτη συρρίκνωση της Ελλάδας.
Από την άλλη ήταν οι μεγαλοπολιτικοί κι οι βασιλιάδες που πάνω σε χάρτες
και πετσοκομμένα νιάτα μοίραζαν τα εδάφη για τους βιομηχάνους και την
ανερχόμενη αστική τάξη. Αυτοί που έστηναν εθνικούς διχασμούς κι έφερναν
την χώρα στα άκρα. Αυτοί που ψηφίστηκαν για να σταματήσει ο πόλεμος και
μας έχωσαν ακόμα πιο βαθιά στο αδιέξοδό του. Αυτοί που έστελναν κόσμο να
πεθάνει για να φτάσει ο στρατός ως την Άγκυρα γιατί έτσι το ζητούσαν τα
συνεταιράκια τους, ποιοι συνέταιροι; Αυτοί που την ίδια ώρα
διαπραγματεύονταν με τον Κεμάλ κι ύστερα θα άλλαζαν στρατόπεδο και για
να υπογράψουν τις νέες συμμαχίες τους αφήνοντας πίσω 35 χιλιάδες νεκρούς
φαντάρους κι ως κι 100 χιλιάδες αμάχους καμένους ή σφαγμένους
Ο άγνωστος στρατιώτης είναι αυτός που ανέβηκε στα βουνά της Αλβανίας
πεινασμένος και με γάγγραινα στα πόδια και λάβωσε πρώτος τον Ιταλό
φασίστα, τον ιμπεριαλιστή, αυτός που πάλεψε με νύχια και με δόντια την
πολεμική μηχανή του Χίτλερ, αυτός που κι όταν η Ελλάδα κατακτήθηκε βγήκε
στο βουνό, έγινε αντάρτης, οργάνωσε την αντίσταση στις πόλεις, τάισε τον
κόσμο που πέθαινε από τον λιμό, έκανε απεργίες σκίζοντας την μπότα που
πήγε να τον πατήσει, λευτέρωσε το χώμα μας από τη ναζιστική χολέρα,
πέταξε στο πηγάδι τους συνεργάτες των κατακτητών. Αυτοί που όταν
τέλειωσε ο πόλεμος ήταν ο «εσωτερικός εχθρός» της χώρας και πέρασαν
δεκαετίες σε εξορίες, φυλακές, εκτελεστικά αποσπάσματα και κολαστήρια.
Έγιναν οι «προδότες».
Από την άλλη ήταν ένα μείγμα από δοσίλογους, λαδέμπορους και λιποτάκτες,
οι μεν ορκίζονταν στον Χίτλερ και θεωρούσαν τον ιδεολογικό τους αντίπαλο
μεγαλύτερη πληγή από τον κατακτητή που οδηγούσε την χώρα σε λιμό. Είναι
αυτοί που έβλεπαν τους Γερμανούς φίλους μας και προπαγάνδιζαν την ωραία
ζωή στα στρατόπεδα συγκέντρωσης και στα γερμανικά εργοστάσια, που
έβαζαν μπακαλοσακούλες κι υποδείκνυαν τους αντιστασιακούς και τους
ήρωες για να τους κλέψουν κάνα κόσμημα ή κάνα χρυσό δόντι. Οι δε έκαναν
πάρτι κι όργια σε βίλες στη Μέση Ανατολή και σχεδίαζαν τον κόσμο πίνοντας
ακριβά ποτά και τρώγοντας εκλεκτούς μεζέδες. Αυτοί που όταν τέλειωσε ο
πόλεμος έγιναν οι θεμελιωτές της σημερινής Ελλάδας. Οι Κασιδιάρηδες κι οι
Σκαλούμπακες που βασάνιζαν τους Θεοδωράκηδες, τους Ρίτσους και τους
Λουντέμηδες.
Ο άγνωστος στρατιώτης είναι ένας από αυτούς που σκοτώθηκε στον
Γερόλακκο, στην Κυρήνεια, στον Άγιο Δομέτιο, στο αεροδρόμιο της
Λευκωσίας, αυτός που θα μείνει για πάντα αγνοούμενος κι οι άνθρωποι του
δε βρήκαν σώμα να θάψουν, αυτός που έγινε ακόμα ένας αριθμός δίπλα
στους σφαγιασμένους και βιασμένους Ελληνοκύπριους, στους πρόσφυγες και
στους αγνοούμενους.
Από την άλλη είναι οι πατριώτες της φακής που πήραν τη μεραρχία με το που
κατέλυσαν τη δημοκρατία, αυτοί που οδήγησαν συνειδητά στο θάνατο
χιλιάδες Έλληνες και Κύπριους γιατί τάχα μου θα τους βοηθούσαν οι
Αμερικάνοι να κερδίσουν τον πόλεμο που αυτοί θα προκαλούσαν, αυτοί που
ήθελαν και σχεδίασαν το πραξικόπημα, τον εμφύλιο και την εκκαθάριση των
πολιτικών τους αντιπάλων από το νησί, αυτούς που έβλεπαν την Κύπρο να
κείται μακρά, αυτούς που ακόμα και σήμερα αφήνουν τον Ερντογάν να κάνει
φιέστες στις γκρίζες ζώνες.
Ο άγνωστος στρατιώτης, για να έρθουμε και στα πιο πρόσφατα, είναι τα 3
παιδιά που χάθηκαν τόσο άδικα στα Ίμια, την ίδια ο ώρα που ο
πρωθυπουργός ευχαριστούσε τους Αμερικάνους και που το κράτος έφτιαχνε
δικαιολογίες για να κρύψει τα πραγματικά αίτια του θανάτου τους.
Αυτοί θέλουν τον άγνωστο στρατιώτη να τον πάρουν από τον λαό και να τον
δώσουν λάφυρο στο υπουργείο τους, να στρατιωτικοποιήσουν την κρατική
παρέμβαση στις διαδηλώσεις, να εκδικηθούν για το φιάσκο Ρούτσι, να
ικανοποιήσουν το ακροδεξιό, φανατικό κι αμόρφωτο κοινό τους, να κάνουν τα
εσωκομματικά τους παιχνίδια, να φέρουν κι ιδιωτικές εταιρίες να καθαρίζουν
τον χώρο να βγάλουν κάνα φραγκάκι από τη μπίζνα. Γιατί, μη γελιόμαστε,
μπίζνες είναι οι χώρες για αυτούς που βλέπουν τον άγνωστο στρατιώτη ως
κάτι «ιερό», ως ιδιοκτησία τους, αποκομμένο από το λαό και την ιστορία του.
Οι σύγχρονοι βασιλιάδες με τα τσαλακωμένα Συντάγματα. Για αυτούς που
μας βλέπουν ως κορμιά σε σφαγείο, να γίνουν τα νιάτα μας μπιφτέκια στα
κανόνια τους για να μοιράζουν ξανά και ξανά τον κόσμο και τα πλούτη τους κι
ύστερα νεκροί κι ακίνδυνοι να γινόμαστε ιεροί στις φιέστες της επόμενης
εξουσίας τους.
Κάτω τα χέρια σας από τον λαό ρε!
