Το γαμοπίλαφο της δόξας (γιατί σιωπούν οι στοχαστές)
Είναι καλό να σιωπάς όταν πρόκειται να ακούσεις και να μάθεις αλλά ποτέ μια παρατεταμένη σιωπή δεν βοήθησε κανέναν. Κάποτε πρέπει να μιλήσεις.
Στην καταναλωτική εποχή των αλλεπάλληλων κρίσεων, απογοητεύσεων και αλλοτριώσεων, οι παρεμβάσεις των στοχαστών στο δημόσιο βίο όλο και λιγοστεύουν. Ο ανίερος γάμος της πλειοψηφίας των Μ.Μ.Ε. με την κυβερνώσα εξουσία θέλει να παρουσιάζει κάθε κριτική σκέψη ως γραφική παράξενη και παράταιρη.
Βέβαια οι διανοούμενοι, οι καλλιτέχνες και οι στοχαστές είναι εργαζόμενοι και όχι παράξενοι και αδιάφοροι ωχαδελφιστές που απέχουν από την πραγματική ζωή και τα προβλήματα του πολίτη. Οφείλουν όμως να παρεμβαίνουν στα κοινά, (όχι με τον τρόπο του «στρατευμένου», τουλάχιστον όμως με τον τρόπο του «συμπονεμένου») και να μην αρέσκονται στο ρόλο του «απομονωμένου» που κοιτάζει μόνο την καριέρα του και την προσωπική του επιτυχία.
Ειδάλλως οι κοινωνίες εκτροχιάζονται μαζί με αυτούς και μαζί με όλους μας στην ακρότητα και στον μισανθρωπισμό. Ο διάλογος καθημερινά απαγχονίζεται και τα μιντιακά μέσα των ισχυρών φτιάχνουν το γαμοπίλαφο ενός συστήματος διαφθοράς, συντηρητικότητας και αδικίας.
Δυστυχώς σ’ αυτό το σύστημα συμμετέχουν επιφανείς λογοτέχνες, διανοούμενοι, καθηγητές και καλλιτέχνες. Πολλοί από αυτούς τους «στοχαστες», έχουν γίνει γρανάζια στους μηχανισμούς μιας διεφθαρμένης εξουσίας, πρόεδροι σε οργανισμούς και πολιτιστικούς φορείς, παίρνοντας τον παχυλό μισθούλι τους, άλλοι σε εκπομπές και σε κυρίαρχα «πόστα» εξασφαλίζοντας τα οικονομικά τους ανταλλάγματα, την προβολή τους και την ματαιόδοξη πνευματική τους, τάχα, κυριαρχία.
Η ελληνική τηλεόραση είναι γεμάτη από εκπομπές χαμηλής ποιότητας, νοητικού σκουπιδαριού και πνευματικής φτώχιας. Άνθρωποι που έχουν κατηγορηθεί για ατασθαλίες, για μαϊμού εταιρείες, για φοροδιαφυγή, για ένα ανελέητο κρατικοδίαιτο φαγοπότι, έχουν εκπομπές στις οποίες συμμετέχουν σκηνοθέτες, ηθοποιοί, τραγουδιστές (γνωστοί και κάποτε θαυμαστοί), «μέντορες της τέχνης και των γραμμάτων» χωρίς ντροπή και προβληματισμό, αφού το χρήμα είναι μπόλικο και η εξέδρα της προβολής πάντα διαθέσιμη.
Βέβαια καμιά δουλειά δεν είναι ντροπή, όλοι πρέπει να ζήσουν, όμως καλύτερα και πλουσιότερα ζούνε όσοι δεν μιλάνε, όσοι κάνουν υπακοή με την σιωπή τους, τα έχουν καλά με τις κάθε λογής εξουσίες, κοιτάζουν την δουλίτσα τους, γράφουν κανένα βιβλιαράκι συναισθηματικό με σπέρμα, αίμα και ερωτικά τρίγωνα, κανένα ποιηματάκι για ανεκπλήρωτους έρωτες χταποδιών, κανένα επιστημονικό σύγγραμμα που να μην ταράζει τα υπνωτισμένα ακροατήρια. Έπειτα ακολουθούν συνεντεύξεις, αρθρογραφίες, παρουσιάσεις βιβλίων, συνέδρια, τηλεοπτικά παράθυρα, twitter, Facebook. Συνήθως μόνο ναρκισσιστικά. Συνήθως ουσιαστικά αμέτοχοι με ανούσιες παρεμβάσεις και όλα είναι εντάξει, όλοι είμαστε μια χαρά μαζί με τα κεκτημένα μας...
Ένα θολό, συγχυσμένο και καταθλιπτικό πεδίο απάθειας, αδικίας και αδιαφορίας εξουσιάζει το Ελληνικό και Παγκόσμιο τοπίο, τους Ανθρώπους και το Πνεύμα τους.
Αυτό δεν είναι μια ηθικολογία, είναι η κατρακύλα του πολιτισμού μας, ο ηθικός βιασμός και η κακοποίηση των νέων ανθρώπων που συμμετέχουν σε αυτές τις σάχλες, τους οποίους τους οδηγούν σ’ ένα ψεύτικο τρόπο αντίληψης της ζωής που αργότερα οι ψυχολόγοι, οι κοινωνιολόγοι, οι εγκληματολόγοι καλούνται να εξηγήσουν τα ατοπήματα της ανάλαφρης και βάρβαρης σιωπής μας.
Ευτυχώς βέβαια που υπάρχει και εκείνη η μικρή μειοψηφία των ποιητών, συγγραφέων, καλλιτεχνών, πανεπιστημιακών, διανοητών και πραγματικών στοχαστών που δεν θέλουν και δεν πρέπει να χάσουν τον πραγματικό πνευματικό και κοινωνικό τους ρόλο, που δεν είναι άλλος από την καλυτέρευση του εαυτού τους και του κόσμου.
Που πιστεύουν ότι οι ανθρωπιστικές αξίες δεν είναι ξεπερασμένος ρομαντισμός, αλλά είναι ένας ρεαλισμός του παρόντος. Που αντιστέκονται με όποιο τρόπο μπορούν, που εκφράσουν άποψη, που υψώνουν φωνή ενάντια σε κάθε αδικία και πνευματική ισοπέδωση.
Αυτοί που είναι τίμιοι και επαρκείς στο έργο τους. Αυτοί σε ανίερους γάμους δεν πάνε, το γαμοπίλαφο της χαμερπούς δόξας το χαρίζουν σε άλλους. Αυτοί δεν σιωπαίνουν. Μιλάνε, αντιστέκονται, ορθώνουν πνευματικό και ηθικό ανάστημα. Στηρίζουν τον πολιτισμό και την ανθρώπινη πίστη για ένα καλύτερο κόσμο.
Λίγοι και καλοί.
Αυτούς μόνο σέβομαι.
