Λίγα λόγια για την ποιητική συλλογή του ποιητή Μακαρούνη Κωνσταντίνου

Η ποιητική συλλογή του Μεσσήνιου ποιητή Μακαρούνη
Κωνσταντίνου «ΜΙΚΡΟΙ ΠΕΡΙΠΑΤΟΙ» αποτέλεσε για εμένα μια
ευχάριστη έκπληξη. Ήταν ένα όμορφο ξάφνιασμα και
απόλαυσα τα περισσότερα από τα ποιήματά του.

Το βιβλίο του είναι ένας μπαχτσές που μέσα του μοσχοβολάει
η λυρικότητα. Από τα ποιήματά του ξεπροβάλλουν περίτεχνα ο
ήλιος, η βροχή, η θάλασσα, τα λουλούδια, οι πευκοβελόνες, οι
δροσοσταλίδες, τα θαλασσοπούλια. Όλα τούτα τα στοιχεία της
φύσης στον κήπο της ποίησής του, συνδέονται με τη
γλυκύτητα του συναισθήματος και το ψυχικό κάλλος του
ποιητή.
Δύσκολα βρίσκεις σε άντρες ποιητές τέτοια μελιστάλακτη
προσέγγιση στους στίχους:
«Παίρνω φιλί τρεμάμενο
ζεστό σαν το σταφύλι
στην αποσκιάδα της ελιάς
που τόσο λαχταρούσα
σαν φυλακτό σε γιασεμί
σε κόρφο μαγεμένο».
Ο Κωνσταντίνος Μακαρούνης, είναι παιδί της μελωδικής
αντιστοίχισης και εγγόνι του παραδοσιακού στίχου, με
επηρεασμούς από τον δεκαπεντασύλλαβο και το δημοτικό
τραγούδι.
Στα ποιήματά του νιώθεις την ευγνωμοσύνη του για την
ζωή, την προσπάθεια αποτύπωσης της ομορφιάς των μικρών
πραγμάτων, και της απλότητας που έχουμε ξεχάσει.
Μέσα από την γραφή του διαπιστώνεις ότι χαίρεται τις
μικρές του τωρινές ευτυχίες, ( με έμμεσο τρόπο προτρέπει και
τον αναγνώστη να το κάνει) πάντα όμως με τις νεανικές
αναμνήσεις να τον παραφυλάνε στις γωνίες της ψυχής του και

με τις γυναίκες - νεράιδες, κόρες μιας αλλοτινής χαράς να του
χαμογελούν στα σοκάκια της μνήμης.
«Κάποια μέρα στο χιόνι θα γράψω Ευχαριστώ,
στα κύματα θα ρίξω λουλούδια να χορεύουν
όπως οι καημοί των κοριτσιών».
Νομίζω ότι η περίπτωση του Μακαρούνη αποτελεί μια
ξεχωριστή και ιδιαίτερη προσέγγιση στον Μεσσήνιο ποιητικό
χώρο. Η ιδιαιτερότητά του αυτή φαίνεται και στον τρόπο της
κοινωνικής του συναναστροφής. Στις ποιητικές και πολιτιστικές
εκδηλώσεις δηλώνει παρών ήσυχα, συνειδητά αόρατα σαν
φαντομάς του χρόνου του, ταπεινά χωρίς φανφάρες και
ματαιοδοξίες.
Άλλες φορές ως «ερημίτης στη λίμνη του Απείρου»,
άλλοτε σαν «ξεχασμένο γεράνι» στις πίσω θέσεις των
καθισμάτων της ποιητικής κερκίδας και άλλοτε σαν «νησάκι
στη χώρα της ερημιάς» να παρατηρεί και να σμιλεύει την
ύπαρξη, με φανερή την «επιθυμία του για περισσότερη ζωή».
Παραφράζοντας πολύ λίγο ένα στίχο του:
«Όσοι τον ψάχνουνε στερνά
τον βλέπουν να φιλεύει
σταφύλια και όνειρα μεστά
που ξέρει να μαζεύει».
Ο Κωνσταντίνος Μακαρούνης επιτελεί με τον τρόπο του
και τις δικές του συγγραφικές ικανότητες τον σκοπό του, όπως
όλοι οι ποιητές, λογοτέχνες και οι περισσότεροι άνθρωποι:

«Τη δική του ιστορία λέει
στου δειλινού το κύμα
γιατί υπάρξουν όμορφες ψυχές
που ψάχνουν για το νήμα».
Μια ιδιαίτερη και όμορφη ιστορία γεμάτη από πηγαίο
συναίσθημα, αυθεντικό λυρισμό και ποιητική ενέργεια.

Βασίλειος Ρ. Φλώρος