Η πολιτική του Θεϊκού Χωροχρόνου
(Μια πιθανότητα ευτυχίας)
Η σύγχρονη επιστήμη απέδειξε ότι είμαστε τυφλοπόντικες σε σχέση με τον αληθινό κόσμο. Βλέπουμε και κατανοούμε μόνο αυτά τα λίγα που μας επιτρέπουν οι αισθήσεις μας.
O αισθητηριακός κόσμος είναι μια απλή δόνηση. Λόγω αυτής της δόνησης παρουσιάζεται η ύλη.
Τα πάντα είναι συνειδητή δόνηση σε διάφορες μορφές.
Το σύμπαν καθώς και ο γήινος κόσμος είναι σαν τον ιστό της αράχνης.
Οποιαδήποτε κίνηση, σε οποιοδήποτε μέρος του ιστού, επηρεάζει ολόκληρο τον ιστό. Όλα τα νοήμονα όντα που ζουν σ’ αυτή την συμβατική θάλασσα είναι συμμετέχοντες σ’ αυτό το παιχνίδι του κοσμικού όλου.
Αυτή η άποψη για τον κόσμο έρχεται από πολύ παλιά. Έστω και αν ο δυτικός πολιτισμός την έχει ξεχάσει.
Υπάρχει σε όλες τις κουλτούρες και σε όλους τους πολιτισμούς αυτή η παγκόσμια εμπειρία, ότι το σώμα μας και ο ψυχονούς μας, επηρεάζει κάθε τι γύρω μας. Ζούμε πάνω σ’ έναν συμβαντικό ιστό που είναι αόρατος και ζωντανός. Έχει νοημοσύνη και εμείς υπάρχουμε μέσα σ’ αυτόν όπως κολυμπάμε μέσα σε μια λίμνη. Ζούμε μέσα σ’ έναν παγκόσμιο αθάνατο Νου. Αποτελούμε μέρος του και ταυτόχρονα είμαστε δημιουργοί του. Όλοι είμαστε οι δημιουργοί του κόσμου μας. Μπορούμε να τον επηρεάζουμε, να τον αλλάζουμε και να τον μετατρέπουμε.
Αυτός ο «συμπαντικός νους» είναι αιώνια υπαρκτός με την ίδια ενέργεια που άλλοτε λέγεται ύλη, άλλοτε αιθέρας, άλλοτε ακτινοβολία κλπ. Αυτή η ίδια μεταβαλλόμενη και αθάνατη ενέργεια που αποτελεί και το κύριο στοιχείο της δικής μας ζωής. Είμαστε όντα από την ίδια ενέργεια που εκδηλώνεται με διάφορους τρόπους ως σώμα, ως ψυχή, ως συνείδηση, ως μεταθανάτια ύπαρξη.
Με το θάνατο περνάμε σ’ ένα άλλο στάδιο της ενοποιημένης αντίληψης του κόσμου, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι θα ενωθούμε με την Ανώτατη Διάνοια. Η ποιότητα και το ποσοστό ένωσης με την Ενοποιημένη Αντίληψη του Θεϊκού Κόσμου έχει να κάνει με το βαθμό πνευματικής μας εξέλιξης.
Ανάλογα με το βαθμό πνευματικής εξέλιξης μας, συμμετέχουμε στο θεϊκό παρόν. Στην ουσία, όλα είναι παρόν. Το παρελθόν και το μέλλον είναι μόνο μεταμφιέσεις του «τώρα», της αιώνιας στιγμής του κοσμικού χωροχρόνου. Όλοι οι χρόνοι, οι τόποι, οι πλανήτες, τα σύμπαντα είναι ταυτόχρονα. Όλες οι συνειδήσεις και όλοι οι άνθρωποι που έζησαν στη γη. Όλες οι ψυχές είναι ταυτόχρονα στο ενοποιημένο «εδώ», στο «θεϊκό παρόν».
Αυτή είναι μια εφυής πολιτική του Θεικού Χωροχρόνου.
Στο «θεϊκό παρόν» δεν υπάρχει ζωή και θάνατος. Άρα δεν υπάρχει μετενσάρκωση και μετεμψύχωση, γιατί όλες οι ζωές και εμπειρίες γίνονται ταυτόχρονα. Άρα όταν μιλάμε για μετενσάρκωση μιλάμε για ένα ξεχωριστό κομμάτι της ύπαρξης του κοσμικού ενοποιημένου χωροχρόνου που αυτονομείται από τα υπόλοιπα και χωρίζεται σύμφωνα με τις ανάγκες του Αρχικού Σχεδίου.
Παρόμοια κομμάτια είναι η γήινη ζωή, ο ύπνος, ο θάνατος, η περιοδεία της συνείδησης σε διάφορα επίπεδα αντίληψης και εμπειριών.
Όλα τα παραπάνω αποτελούν ένα μικρό μέρος αυτού που ονομάζεται «Διαρκές Παρόν» ή «Ενοποιημένη Αντίληψη της Συνείδησης»
Κάτω από αυτές τις σκέψεις, εκείνο που υπάρχει αληθινά ειναι η συνείδηση του ενεργειακού «τώρα». Το «τώρα» του φωτός, της γνώσης, της σοφίας, της αρμονίας. Αρα όλα στο σύμπαν περικλείονται στο «τώρα» της ευτυχίας.
Τότε το πρωταρχικό υλικό της δημιουργίας είναι η ευτυχία. Ίσως η ευτυχία υπήρχε πριν την δημιουργία του δικού μας Σύμπαντος. Επομένως στο ερώτημα «τί υπήρχε πριν από την δημιουργία» η απάντηση να είναι ότι, «υπήρχε η ευτυχία». Η ευτυχία ως δημιουργός συμπάντων, κόσμων και άπειρων πραγματικοτήτων.
Τότε το δικό μας σύμπαν δεν είναι παρά ένα αντίγραφο, μια φωτοκόπια, ένα ολόγραμμα της ευτυχίας που περιμένει από τα όντα του να την επαληθεύσουν. Το γνωστό μας λοιπόν σύμπαν δεν είναι παρα μια επέκταση της ενέργειας της ευτυχίας, η οποία επέκταση συνεχίζεται επ’ άπειρον και η ποιότητα της ενισχύεται όσο το ανθρώπινο ον (καθώς και τα άλλα νοήμονα όντα) λειτουργούν συνειδητά και υπεύθυνα με τους όρους της αγάπης. Το αρχικό ολοκληρωμένο σύμπαν της ευτυχίας επεκτείνει την ενέργειά του στο ενεργές παρόν δημιουργώντας τα παιδιά του, τα καινούρια σύμπαντα της ευτυχίας.
Η ευτυχία λοιπόν είναι μια κβαντική πιθανότητα. Υπάρχει στο πεδίο των δυνατοτήτων που είναι άπειρα πιο μεγάλο από το πεδίο του τρισδιάστατου υλικού μας κόσμου.
Επομένως η ευτυχία μπορεί να πραγματοποιηθεί ως η μόνη ικανή και αληθινή δυνατότητα. Με την προϋπόθεση βέβαια να ξεπεράσουμε το φόβο του πεδίου της ύπαρξής μας και να πιστέψουμε στον εαυτό μας.
Να ενεργοποιήσουμε δηλαδή τον αρχαίο μηχανισμό από όπου προέρχεται η ενέργεια. Ο μηχανισμός αυτός ενεργοποιείται με την Αγάπη. Οταν μιλάμε για Αγάπη σίγουρα δεν ενοούμε ένα συναίσθημα που κατά καιρούς νιώθουμε για τους οικείους μας ή κάτι που εξαντλείται στις ερωτικές συναναστροφές. Η αγάπη είναι μια σοβαρή και υπεύθυνη σταση ζωής. Αγάπη σημαίνει αλληλεγγύη, συμπόνια, δικαιοσύνη, ελευθερία, γνώση, προσφορά ,συμετοχή και καθημερινή πρακτική. Η θετική καρδιά και ο θετικός νους ενισχύουν όλες αυτές τις εκφάνσεις της Αγάπης και μετατρέπουν την κβαντική πιθανότητα της ευτυχίας ως μια ικανή και μόνιμη πραγματικότητα.
Η ευτυχία τότε γίνετε ένα μέρος του εαυτού μας, ένας χρονότοπος που τον διαμορφώνουμε γιατί είναι και δικός μας.
Αρκεί να τον ανακαλύψουμε και να τον αποδεχτούμε.
Η ευτυχία τότε γίνεται η ενέργεια της ύλης και ταυτόχρονα η ύλη της ενέργειας.
Η ευτυχία τότε γίνετε από Θεικός Χωροχρόνος «Κοσμικό Τώρα».
Βασίλειος Ρ. Φλώρος - 2014
Ηθοποιός-Εμψυχωτής βιωματικών ομάδων
